Si Mati Mengambil Manfaat
Syaikh Muhammad Abu Khudhair bin Ibrahim ad-Dimyati al-Madani al-Azhari rahimahullah adalah seorang ulama besar Ahlus Sunnah wal Jama`ah bermazhab Syafi`i. Beliau adalah ulama keluaran al-Azhar asy-Syarif yang antara gurunya adalah Syaikhul Islam dan Syaikhul Azhar Ibrahim al-Bajuri rahimahullah. Beliau kemudiannya telah berhijrah ke Kota Madinah al-Munawwarah untuk menjadi tenaga pengajar di Masjid an-Nabawi yang mulia. Beliau amat menguasai ilmu fiqh sehingga digelar sebagai “al-Umdah” yakni tiang atau sandaran dalam ilmu fiqh di kalangan pengikut mazhab asy-Syafi`iyyah. Beliau wafat sekitar tahun 1304H di Madinah al-Munawwarah dan dikebumikan di Jannatul Baqi`.Moga rahmat Allah sentiasa dicucuri ke atas rohnya…. al-Fatihah.
Syaikh Nik Mat Kecik rahimahullah dalam karya beliau yang masyhur “Mathla`ul Badrain wa Majmaa`ul Bahrain” pada halaman 141 menukil fatwa Syaikh Muhammad Abu Khudhair bin Ibrahim ad-Dimyathi al-Madani al-Azhari rahimahullah, sebagaimana tercatat dalam karya beliau “Nihayatul Amal li man raghiba fi shihhatil `aqidah wal `amal” yang menyatakan sebagai berikut:
“Bermula yang tetap atasnya oleh hal daripada khilaf yang amat banyak bahawasanya mayyit itu memberi manfaat akan dia barang yang diperbuat baginya pada segala kebajikan kemudian daripada matinya, tetapi tak dapat tiada bahawa diqasad oleh yang memperbuatnya akan pahala demikian itu bagi mayyit; Atau ia mendoa baginya kemudian daripada diperbuatnya dengan hasil pahala baginya; Atau ada ia pada kuburnya. Dan dapat demikian pahala itu pula bagi yang memperbuatnya.”
Maka, pandangan yang menyatakan bahawa segala rupa bentuk amal kebajikan itu harus dan boleh disedekahkan atau dihadiahkan pahalanya kepada saudara-saudara seagama yang telah meninggal dunia, adalah pandangan yang sudah tidak asing lagi dalam umat ini dan ianya telah menjadi pegangan para ulama dan umum umat Islam zaman berzaman.. Bila ianya dilakukan, si pelakunya turut akan memperolehi pahala amalan yang telah dia lakukan itu kerana rahmat Allah SWT itu teramat luas daripada boleh dikira-kira. Inilah juga pegangan yang diamalkan sejak zaman tok nenek kita mengenal agama Allah yang suci ini dan merupakan pegangan as-sawadul a’dhzam umat ini. Maka sayogia ianya turut menjadi pegangan dan amalan kita dan anak cucu kita sekaliannya. Jika si mati boleh diazab akibat ratapan ahli keluarganya, maka apakah yang menghalangnya untuk menerima nikmat dan rahmat daripada amalan sholeh yang dilakukan oleh ahli keluarganya ? Sungguh Allah itu al-`Adlul Lathiful Khabir dan rahmatNya luas tanpa boleh dikira-kira dan dibatasi. Pekakkan sahaja telinga kalian daripada salakan puak – puak yang tidak sefaham yang suka memaksa-maksa orang lain untuk menerima fahaman mereka semata-mata.
http://bahrusshofa.blogspot.com/
http://pondokhabib.wordpress.com/2013/06/04/si-mati-mengambil-manfaat-2/
Syaikh Muhammad Abu Khudhair bin Ibrahim ad-Dimyati al-Madani al-Azhari rahimahullah adalah seorang ulama besar Ahlus Sunnah wal Jama`ah bermazhab Syafi`i. Beliau adalah ulama keluaran al-Azhar asy-Syarif yang antara gurunya adalah Syaikhul Islam dan Syaikhul Azhar Ibrahim al-Bajuri rahimahullah. Beliau kemudiannya telah berhijrah ke Kota Madinah al-Munawwarah untuk menjadi tenaga pengajar di Masjid an-Nabawi yang mulia. Beliau amat menguasai ilmu fiqh sehingga digelar sebagai “al-Umdah” yakni tiang atau sandaran dalam ilmu fiqh di kalangan pengikut mazhab asy-Syafi`iyyah. Beliau wafat sekitar tahun 1304H di Madinah al-Munawwarah dan dikebumikan di Jannatul Baqi`.Moga rahmat Allah sentiasa dicucuri ke atas rohnya…. al-Fatihah.
Syaikh Nik Mat Kecik rahimahullah dalam karya beliau yang masyhur “Mathla`ul Badrain wa Majmaa`ul Bahrain” pada halaman 141 menukil fatwa Syaikh Muhammad Abu Khudhair bin Ibrahim ad-Dimyathi al-Madani al-Azhari rahimahullah, sebagaimana tercatat dalam karya beliau “Nihayatul Amal li man raghiba fi shihhatil `aqidah wal `amal” yang menyatakan sebagai berikut:
“Bermula yang tetap atasnya oleh hal daripada khilaf yang amat banyak bahawasanya mayyit itu memberi manfaat akan dia barang yang diperbuat baginya pada segala kebajikan kemudian daripada matinya, tetapi tak dapat tiada bahawa diqasad oleh yang memperbuatnya akan pahala demikian itu bagi mayyit; Atau ia mendoa baginya kemudian daripada diperbuatnya dengan hasil pahala baginya; Atau ada ia pada kuburnya. Dan dapat demikian pahala itu pula bagi yang memperbuatnya.”
Maka, pandangan yang menyatakan bahawa segala rupa bentuk amal kebajikan itu harus dan boleh disedekahkan atau dihadiahkan pahalanya kepada saudara-saudara seagama yang telah meninggal dunia, adalah pandangan yang sudah tidak asing lagi dalam umat ini dan ianya telah menjadi pegangan para ulama dan umum umat Islam zaman berzaman.. Bila ianya dilakukan, si pelakunya turut akan memperolehi pahala amalan yang telah dia lakukan itu kerana rahmat Allah SWT itu teramat luas daripada boleh dikira-kira. Inilah juga pegangan yang diamalkan sejak zaman tok nenek kita mengenal agama Allah yang suci ini dan merupakan pegangan as-sawadul a’dhzam umat ini. Maka sayogia ianya turut menjadi pegangan dan amalan kita dan anak cucu kita sekaliannya. Jika si mati boleh diazab akibat ratapan ahli keluarganya, maka apakah yang menghalangnya untuk menerima nikmat dan rahmat daripada amalan sholeh yang dilakukan oleh ahli keluarganya ? Sungguh Allah itu al-`Adlul Lathiful Khabir dan rahmatNya luas tanpa boleh dikira-kira dan dibatasi. Pekakkan sahaja telinga kalian daripada salakan puak – puak yang tidak sefaham yang suka memaksa-maksa orang lain untuk menerima fahaman mereka semata-mata.
http://bahrusshofa.blogspot.com/
http://pondokhabib.wordpress.com/2013/06/04/si-mati-mengambil-manfaat-2/
Tiada ulasan:
Catat Ulasan